Ik neem toch een hond*

‘Neem een hond!’ roepen de omstanders. Ook de politie suggereert dat een waakse hond de beste beveiliging vormt tegen indringers. En eigenlijk dient het verlangen naar een dier, waar ze haar leven mee kan delen, zich weer aan. Maar de ervaringen met haar laatste hond, die zeventien werd en veel zorg en aandacht vroeg – wat moeilijk te combineren viel met Lena’s ambulante columnistenleven – doen haar voorlopig van de aanschaf afzien. Naast dit dilemma passeren ook de jongens en mannen uit haar leven de revue. In dit stadium van haar leven komen de relaties in het heldere licht van het moeizaam verworven inzicht te staan. Geen spijt, het hoorde er allemaal bij. Een lang leven met mannen, kinderen, werk en nu haar oude dag, heeft Lena tot ervaringsdeskundige op het broze communicatievlak gemaakt.